Het Proces
Ik begin mijn proces meestal door op een zonnige dag een wandeling te maken. Dan ga ik op zoek naar felle kleurencombinaties, zoals een rode bakstenen muur met een blauw raamkozijn. Die fotografeer ik dan met mijn telefoon. Het kan ook zo zijn dat er in het echt geen felle kleuren zijn. Dan voeg ik die later toe omdat ik al kan inbeelden hoe het er op een kleurrijk schilderij uit zou zien. In sommige werken heb ik teksten of restaurantlogo’s op de ramen weggelaten. Dan wordt alle aandacht naar het woord getrokken in plaats van naar het totaalplaatje. De plekken die ik schilder zijn herkenbaar, maar niet altijd waarheidsgetrouw. Want wat is anders nog het verschil tussen schilderen en fotografie?
Met mijn schilderijen wil ik een stukje geluk teruggeven door de mooie details van onze omgeving in beeld te vatten.
Het Atelier
Het atelier waar ik werk is vrij klein. Daarom probeer ik de ruimte zo opgeruimd mogelijk te laten. Als ik even niet weet hoe ik verder moet met een schilderij dan maak ik het vast aan de muur. Een van mijn docenten vertelde ooit dat een opgerold schilderij nooit meer gezien wordt. Op deze manier kan ik ernaar blijven kijken, en hopelijk zie ik dan op een dag wat ik er nog aan wil veranderen. De ruimte hier heeft ook altijd een sterke olieverfgeur. Ik vond het wat teveel dus heb ik een plant gekocht die de lucht zuivert. Tot nu toe werkt het alleen nog niet zo goed.
De edities
De twee schilderijen die ik voor de Young Collectors Circle edities heb gemaakt zijn getiteld Rotterdam Cool en Utrecht afternoon. Deze zijn onderdeel van de serie ‘The Shape of Unseen’. De naam van de wijk in Rotterdam is ‘Cool’. Dat vond ik zo vreemd dat ik het in de titel heb gebruikt. Het werk in Utrecht is een momentopname van een wandeling op een bewolkte dag waarop de zon ineens doorbrak. Ik was erg geïntrigeerd door de zonnestraal die door het raam viel op het bovenste stukje van een stoel. Kijk eens hoe prachtig de kleuren bij elkaar passen van de gele stoel en het Tiffany blauwe kussen!
De manier waarop Nederlanders hun vensterbanken inrichten is fascinerend omdat het gemaakt lijkt voor de voorbijgangers op straat.
De meeste wandelingen die ik maak zijn door Utrecht, maar ik woon hier al een paar jaar en let steeds minder op details. Nu probeer ik zoveel mogelijk andere steden in Nederland te bezoeken waar ik nog nooit ben geweest. Een nieuwe plek biedt telkens een nieuw uitzicht en ik kijk daarbij heel aandachtig door ieder raam. De manier waarop Nederlanders hun vensterbanken inrichten is fascinerend omdat het gemaakt lijkt voor de voorbijgangers op straat. In de toekomst wil ik ook meer schilderijen maken als het buiten donker is. Want in de winter gaat de zon al om 4 uur onder, dat is ook een deel van Nederland wat ik graag meer wil laten zien.
