“Zonder kunst heb ik eigenlijk geen leven. Er is geen dag dat ik er niet mee bezig ben. Het verzamelen en verhandelen van kunst begon als een hobby. Die passie deelde ik met mijn moeder die vroeger een aantal antiekzaken in Zandvoort had. Samen bezochten we kunstveilingen. Toen ik vijf jaar oud was kwam ik voor het eerst op de veiling in Haarlem. Vooral de bedrijvigheid herinner ik mij nog goed. Er werd gesjouwd met schilderijen, beelden werden op karretjes heen en weer gerold en dozen met kunst werden uitgepakt. Kunst was hier toegankelijk en hanteerbaar, heel anders dan in een museum waar ik nooit echt m´n draai vond. Vanaf mijn 13e ging ik markten af om mooie objecten te scoren. Thuis zette ik die dan neer en als ik eropuit was gekeken, verkocht ik ze weer.

Het mooie aan kunst is dat het je kan verbazen, je even van slag kan brengen en op een ander denkspoor kan zetten. Kunst kan je op een dieper niveau raken en laten nadenken over essentiële zaken waar je normaal aan voorbij gaat. Kunst kan alles verbeelden wat je in wezen ziet, wat je zou kunnen zien maar ook wat er niet is. Ik ben ambassadeur van Young Collectors Circle geworden omdat ik andere mensen graag wil enthousiasmeren voor oude kunst. Daarnaast wil ik laten zien dat het combineren van oude met hedendaagse kunst beide kunstvormen kan opwaarderen. Hedendaagse kunst is als het ware gebouwd op de fundamenten van de oude kunst en kan daarom een bijzondere symbiose met elkaar aangaan.

Verzameling

Ook in mijn verzameling wil ik laten zien dat oude en hedendaagse kunst heel goed samengaan. Ik heb een eclectische verzameling van schilderijen, fotografie, prenten en tekeningen. Mijn vriend, Robert Lambermont, is kunstenaar dus er staan ook werken van hem in het huis: voornamelijk kinetische sculpturen die gemaakt zijn van verschroeid hout, glas en zwavel. Het is een leuk geheel van rariteiten en merkwaardige objecten. Omdat de muren schuin zijn - we hebben een mansardedak - hebben we maar twee geschikte plekken aan de muur om werken op te hangen. Één plek is voor mijn vriend gereserveerd en de ander is voor mijn collectie. Ik koop een werk dan ook zonder het idee dat het ergens komt te hangen. Al is het nog zo groot of klein, ik zie wel of ik het ergens kwijt kan. Schilderijen staan soms ook op de grond tegen de muur. De ruimte is altijd ondergeschikt aan het kunstwerk. Alles moet wijken voor de kunst. Als ik kwaliteit in een werk zie – dat kan betrekking hebben op het achterliggende verhaal, de techniek of de voorstelling – dan wil ik er alles over weten en dan wil ik het hebben. Voor mij is er enigszins een scheiding binnen het kopen van kunst. Ik koop kunst voor mijn eigen collectie of voor de handel. Mijn eigen collectie bestaat voornamelijk uit modernistische en hedendaagse kunst. Leidend bij een aankoop is de technische uitvoering en de conditie. Een kunstwerk moet voor mij boven zichzelf uitstijgen. De kunst die ik verhandel moet daarnaast ook een interessant verhaal vertellen. Denk dan aan een afwijkende voorstelling, een vreemde eend in het oeuvre van de kunstenaar of gewoon van hoge kwaliteit zijn. Maar voor beiden geldt dat het me diep van binnen moet aanspreken. En verkoop ik het niet? Dan geniet ik er gewoon zelf van.

Ik heb ook wel eens spijt gehad van een aankoop, dan heb ik er te veel voor betaald of blijkt het een vervalsing te zijn. Een mooi voorbeeld ervaarde ik drie maanden geleden. Ik zag bij De Oprechte Veiling in Haarlem een ‘Brillo’ poster hangen met een handgeschreven signatuur: “Andy Warhol”. Op internet kwam ik exact dezelfde posters tegen. Omdat mijn vriend veel met zeefdruktechnieken werkt, kon hij me vertellen dat het uit exact dezelfde zeef kwam als de voorbeelden op internet. Ik dacht: groen licht! Iemand anders op de veiling had hetzelfde idee dus we boden flink tegen elkaar op, maar ik won. De poster bleek echter een vervalsing te zijn, evenals de werken op het internet. Nu is het onderdeel van mijn collectie vervalsingen. Maar dat hoort erbij! Leergeld noem ik dat.

Het eerste kunstwerk dat ik op een kunstbeurs kocht, was een tekening van Raymond Lemstra: Personnage Fictionnel (2020). Het hing bij Mini Galerie tijdens Art Rotterdam. Het kunstwerk lijkt van veraf net een portretfoto van een dame uit de jaren ’50. De zwart-wit tekening is tamelijk realistisch: je kunt elke haarkrul tellen en je ziet de bobbeling van de stof van haar trui. Ondanks de vele details is het gelaat volledig geabstraheerd. Lemstra is bekwaam genoeg om de dame in haar geheel hyperrealistisch te tekenen, maar kiest er juist voor om delen weg te laten. De spanning tussen enerzijds het nostalgische beeld en het technische vernuft met anderzijds het geabstraheerde en anonieme is wat ik zo goed aan dit werk vind. Toen ik voorbijliep durfde ik haast niet naar de prijs te vragen. Uiteindelijk viel het reuze mee en heb ik het via de kunstkoopregeling gekocht.

Ooit zou ik op die ene plek aan de muur een zelfportret in olieverf van Nederlands meest verstilde kunstenaar Jan Mankes willen hangen, dat is mijn droomwerk. Maar de kans is klein dat dat ooit gaat gebeuren, omdat de meeste zelfportretten in publieke collecties zijn opgenomen.

Tips

Kunst kopen heeft voor startende verzamelaars vaak een grote drempel, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Je kunt al kunst kopen voor een paar tientjes. Veel mensen fantaseren over het kopen van kunst, maar je moet het gewoon doen! Je weet pas of je het leuk vindt, en of je ervan geniet, als je het geprobeerd hebt. Veel van mijn vrienden vinden het spannend om een werk te kopen, ze blazen het op tot iets heel groots. Sommige maken zich druk over hun voorkeur of schamen zich voor hun smaak, maar daar moet je natuurlijk niks van aantrekken. Gewoon doen dus!

Ga bijvoorbeeld eens naar de kijkdagen van een veiling. Nederland telt er ruim 30. Bijna elke grote stad heeft er wel een. Als je er eenmaal bent kun je de gaafste dingen tegenkomen: design, zowel oude als hedendaagse kunst, meubels, etc. Het spannendste moment is tijdens de live (online) veiling: voor welk bedrag wordt het kunstwerk geveild? Het is een transparante nieuwe wereld waar je zo in kan stappen. Ga op onderzoek uit, leer jezelf kijken en verrijk je kunstwereld!”